Jejuniu, jakie to proste, płaskie i szablonowe. Książka (a raczej seria) na pewno ma potencjał, ale tutaj brakuje szlifu i dodania jakiejś ciekawej głębi czy choćby wyjaśnienia pewnych elementów świata. Mam wręcz wrażenie, że to takie "tanie" fantasy. Czyta się nieźle, ale do zapomnienia. A wstęp mówiący o połączeniu kryminału i fantastyki to jakieś nieporozumienie.
Czy tę książkę trzeba przedstawiać? Pięknie punktuje totalitaryzm i komunizm, jest krótka, pouczająca, ciekawa pod kątem przyjętej stylistyki. To dużo lepsza powieść niż "Rok 1984" tego samego autora i jedna z pozycji, o której można powiedzieć, że powinna zostać przeczytana przez każdego.
Miks kryminału, alternatywnej historii (nie fantastyki) oraz literatury pięknej. Ciekawie poprowadzona mieszanka, dająca do myślenia - to taka powieść, którą czyta się lekko, ale nie powinno. Natomiast mimo wszystko czasem się dłuży. Nie jest to też kryminał dla... fanów klasycznych kryminałów.
Już pierwsza część mnie kupiła, a druga umocniła w przekonaniu, że to dobra seria komedii kryminalnych, choć mimo wszystko z dużą dawką kryminału. Tym niemniej, o ile czyta się to świetnie, o tyle mam tutaj poczucie, że tylko drobny krok dzieli siostry Sucharskie pomiędzy byciem zabawnymi a przerażającymi i irytującymi.
Jeśli ktoś chce przeczytać w pigułce o podstawowych założeniach mitologii słowiańskiej, to mam wrażenie, że jest to odpowiednia pozycja, a nawet bardzo przystępna. Jako fantasy jest to po prostu niezłe. Dalszych części nie zamierzam eksplorować.
Słyszałem sporo głosów, że to dobra powieść (dlatego kupiłem), ale także sporo krytyki. Niestety, przychylam się do drugiej frakcji - ta historia byłaby naprawdę dobra, gdyby została znacznie lepiej napisana. A tak mamy prezent dla fanów #CP2077, tylko niestety, na zbyt małej przestrzeni autor chciał za dużo upakować. Szkoda.
Jeśli szukacie klasycznego fantasy napisanego w nowoczesnym stylu, to naprawdę polecam Wam tę książkę, która jest wstępem do trylogii. Dla mnie rewelacja. Nie jest idealna literacko i z tego powodu trochę obniżyłem ocenę, ale to jest tak dobre i nieskomplikowane fantasy, że mimo iż to cegła, to ani razu się nie zmęczyłem w tej historii. Wszystko jest tutaj zbilansowane i po prostu... klasyczne. Polecam gorąco fanom starej fantastyki.
Seria "Harry Potter", "Zmierzch" i "Igrzyska Śmierci" - to tytuły, które przychodzą mi na myśl, gdy myślę o książkach, które stały się popularne wśród młodzieży i stanowiły dobry materiał do ekranizacji, osiągając tym samym światowy sukces jako marka. Cykl HP to dla mnie absolutna legenda i ponadczasowa seria (książki, choć filmy też niezłe). "Zmierzchu" czytać i oglądać nie zamierzam. Natomiast chciałem sprawdzić "Hunger Games" i... no tak średnio bym powiedział. Ekranizacji nie widziałem, ale wierzę, że może być dobra. Książka - nie bardzo. To esencja młodzieżówki, ale w tej raczej złej formie. Choć widzę po ocenach na LC, że jestem w tym odosobniony.
Urocza książka, typowa młodzieżówka "guilty pleasure", którą czyta się z bananem na twarzy i wierzy, że wszystko skończy się dobrze. W tym ta lektura jest znakomita - nie oczekujcie po niej ambicji, niespodziewanych zwrotów akcji itd. Raczej dajcie się ponieść urokliwości historii i efektowi "aaaaaaaw". Mnie się podobało, ale jestem dużym dzieckiem.
Świetnie napisana książka, która pozwala przenieść się do firmy, którą każdy zna, a która zarządzana jest w niestandardowy sposób. Tym niemniej, nie określiłbym tego poradnikiem biznesowym, gdyż nie wyobrażam sobie "normalnej" firmy, która w ten sposób może zacząć działać. Co nie zmienia faktu, że lektura fascynująca.
(i zdecydowanie nie jest to lektura dla antykapitalistów ;))
To trzecia część serii i trzecia, której dałem 10/10. No uwielbiam całym sercem - tak napisanego kryminału, który nie jest standardowym kryminałem ze śledztwem i w ogóle, nie czytałem chyba nigdy i autor cały czas utrzymuje swój poziom. Książka nie unika trudniejszych tematów, ale przedstawia je w taki sposób, że chce się to czytać i śledzić losy bohaterów. No jestem fanbojem.
Jeśli lubiliście "Trylogię Husycką", to tutaj też się odnajdziecie, bo choć tereny inne (Niemcy zamiast Śląska), to klimat i czasy podobne (reformacja, inkwizycja), a także trochę magii i humoru (aczkolwiek tego ostatniego mniej niż u Sapkowskiego). Zaskakująco kameralna książka jak na możliwości, które autorowi dał rys historyczny, ale może też dlatego czyta się to dobrze, choć lepiej pod koniec niż na początku. Warto sprawdzić.
Książka fantasy jak najbardziej godna z polecenia, z dobrymi zwrotami akcji, a przede wszystkim umiejętnym wytłumaczeniem pochodzenia magii oraz scenami przemocy, które rzeczywiście przez styl opisu budzą w człowieku pewne emocje. Natomiast to pierwszy tom, który wyraźnie zawiesza wiele wątków z myślą "no weź, przecież i tak kupisz drugą część". Może i kupię, ale zmuszony być do tego nie lubię.
Stanowski już zrobił swoją orkę, wiec przyszła pora na mnie, choć tak naprawdę ta ksią... to opowiadanie nie zasługuje na orkę. Jest po prostu rozczarowaniem ze względu na kierunek fabularny oraz wydanie. Stylistycznie i klimatycznie trzyma poziom pierwszej części i mam nadzieję, że pełnoprawny drugi tom (jeśli powstanie) będzie bliższy pierwszemu niż... tego.
Tak polecali, że się skusiłem i warto było. To tak naprawdę nie tyle kryminał, co powieść gangsterska będąca wymówka do przedstawienia Warszawy w roku 1954 i to bez głębokiego sięgania do tematyki PRL. Fascynująca powieść i mimo że długa, to czyta się ją bardzo dobrze. Można wsiąknąć. Zresztą, przecież to klasyka.
Obecnie czytam "Krótkie historie. Epidemie" Anny Trojanowskiej.
Ale jakoś nie mam serca do tak skonstruowanej książki (dłuższe fragmenty tekstów z kronik).
Nie będę owijał w bawełnę - ta książka @rdarmila podobała mi się mniej niż "Pożar na Pustkowiu". Mam wrażenie, że można było z tej opowieści i - przede wszystkim - świata wycisnąć coś więcej, ale z drugiej strony, nie mam w tym doświadczenia, więc łatwo mi mówić.
Im dłużej o tym myślę, tym bardziej myślę, że jest zapotrzebowanie na takie książki - pojedyncze, niecegły, zawieszone pomiędzy epickością a prostotą. Nie jest to pozycja, którą bym się napawał, ale myślę, że warto się zapoznać.
Bardzo ciekawy kryminał, inny konstrukcyjnie niż większość pozycji i opowiadany z perspektywy niewidomego. Bardzo pasuje ten styl do pani Kańtoch i jest to lektura, którą czyta się wyjątkowo szybko. Nie wszystko mi tutaj zagrało, ale raczej mogę polecić.
1] "Reguły na czas chaosu" Tomasz Stawiszyński - absolutny niezbędnik na nasze czasy. Bombardowani informacjami, treściami z social mediów, wiralnymi treściami, manipulacjami i fake news'ami. Wielką zaletą książki jest mnogość odnośników i literatury uzupełniającej. Jeśli dany wątek nas zainteresował - wystarczy sięgnąć po tekst źródłowy. Z resztą, kto czytał "Ucieczkę od bezradności", ten na pewno sięgnie po tę książkę Tomasza Stawiszyńskiego.
2] "Obiad w Rzymie. Historia świata w jednym posiłku" Andreas Vistead
Wiecie skąd się wzięła carbonara? Jaki jest oryginalny przepis?
A jaki wymiar kulinarny miała schizma wschodnia? A reformacja? Odpowiedzi na te i kilka innych pytań znajdziecie w tej książce.
3] "Myślenie systemowe. Wprowadzenie" Donella H. Meadows
Bardzo ciekawa pozycja, która nie skupia się jedynie na procesy biznesowe, lecz także otaczającą nas rzeczywistość oraz bolączki współczesnego świata. Książkę czytałem z zachwytem na twarzy.
4] "Kiedy odwlekasz i narzekasz... 102 sposoby na pokonanie prokrastynacji" Barbara Lech - autorce muszę zarzucić, że jednak nie zawarła 102 sposobów (mówię to z miną Philomen'y Cunk). Natomiast zebrała wiele koncepcji i sposobów, jak poradzić sobie z nawałem pracy.
5] "Początkujący menedżer" Loren Belker, Jim McCormick, Gary Topchick - bardzo rzeczowa książka. Napisana na spokojnie, nieprzedstawiająca ani cudownych recept ani toksycznych koncepcji zarządzania ludźmi. Praca z ludźmi to nie algebra ani algorytm. Zawsze się popełni mnóstwo błędów, więc posiłkuj się wiedzą i doświadczeniem innych.
Dla miłośników polityki:
"Rozkład. O niedemokracji w Ameryce" Piotr Tarczyński
"Węgry na nowo" Dominik Hejj
Obydwie odkłamują obraz USA i Węgier.
Myślę, że kolejną polecajką będzie "Psychologia pieniędzy. Ponadczasowe lekcje o bogactwie, chciwości i szczęściu'' Morgan Housel, bo już sama początek jest wciągający.
Właśnie skończyłem "Wszyscy się komunikują, niewielu potrafi się porozumieć" John'a C. Maxwell'a.
Nie była to najciekawsza książka, jaką ostatnio czytałem. Przez chwilę myślałem, że to kwestia formy poradnika, ale przypomniałem sobie, że całkiem niedawno czytałem całkiem niezłego przedstawiciela tego gatunku. Ale ten tytuł zawierał zbyt wiele powtórzeń (częściowo rozwijanych) i tekst sprawiał wrażenie laurki samego autora "dla siebie ode mnie". Owszem, autor ma na koncie wiele sukcesów, szkoleń, konferencji, ale jednak chwalenie się zajęło zbyt wiele miejsca. Jest garść ciekawych historii, inspirujących cytatów, ale książkę można było odchudzić. A końcówka już była mało porywająca.
Dzieło przez duże "D". Owszem, da się znaleźć wady tej książki, ale jak mało kiedy czułem tutaj, że chcę to czytać i napawać się każdym słowem. Niby nie jestem fanem fantastyki naukowej, zwłaszcza, kiedy istnieje szansa, że jest "ambitna i filozoficzna", ale mam wrażenie, że autor wyczuł tutaj idealny balans pomiędzy pewnym przekazem, a po prostu ciekawą historią i w dodatku przybliżeniem nauki. Polecam gorąco.
Ten zbiór opowiadań jest za darmo (tylko w formie e-booka), więc warto sprawdzić, ale nawet za opłatą warto by było sprawdzić dla dwóch pierwszych tekstów (Michała Cholewy i Anny Kańtoch), bo są świetnie. Szczególnie pierwsze chwyta za serce na długo i odnosi się do sytuacji, która nawet teraz zajmuje Polaków, a poza tym jest pięknie napisane. Natomiast krótsze formy - cóż, ujdą, ale nie byłem z nich zadowolony.
Thriller dziejący się w Bieszczadach, który trochę nawet potrafi zaskoczyć. Język autora jest giętki i poczytny, natomiast mam wrażenie, że autor trochę przesadził w "mastermind" planie postaci i mimo że zakończenie jest zaskakujące, to trochę też pozostawia pytań. A to nie jest gatunek i taka książka, która powinna takie pytania zadawać. Tym niemniej, można spróbować.
„Nielat" to jedna z najlepszych książek Piotra Kościelnego, jakie przeczytałem, choć wcześniejszym tak naprawdę niczego nie brakowało.
Autor na kartach tej książki przenosi nas do lat 90. ubiegłego stulecia. Wrocław, szara rzeczywistość i bieda stanowią tło dla tej opowieści.
Nastoletni Michał musi poświęcić wiele, by przetrwać w otaczającym go świecie. Policjanci z wrocławskiego wydziału zabójstw, pod dowództwem Komisarza Nawrockiego, dostają do rozwikłania sprawę morderstwa znanego aktora. Jednocześnie prowadzą dochodzenie związane ze znalezionymi zwęglonymi zwłokami nastolatka. Co łączy te dwie sprawy? Jaką tajemnicę zabrał do grobu aktor? Co sprawiło, że Michał musiał podjąć najtrudniejszą w życiu decyzję?
„Nielat" to historia koszmaru, od którego nie ma ucieczki. Thriller, który druzgocze czytelnika po drodze. Książka wciąga, zaskakuje i prowokuje do refleksji. Jeśli lubisz klimat lat dziewięćdziesiątych, tajemnice i intrygujące zagadki, to z pewnością warto sięgnąć po tę powieść.
Osobiście polecam tę książkę jako fascynujący kryminał, który wciągnie cię w swoje mroczne zakamarki.
Był moment, w której chciałem dać książce 9/10, ale skończyłem na 7/10. Wspominałem już o tym, że środkowy rozdział jest piękny, bardzo podobała mi się też opowieść o pani detektyw, ale... wszystko zepsuła końcówka, która naprawdę jest niesatysfakcjonująca. Tym niemniej, świat dobrze przedstawiony i sięgnę po drugą część. Kiedyś. Wartościowa książka.