Mieliście kiedyś tak zjechana psyche, i kompleksy ze nie wierzyliście w siebie, np ze jestes atrakcyjny/a..., a z perspektywy czasu, dociera do was że... Kurcze, co ty chciałaś od siebie, byłaś piękna, i chciałabyś powrotu do takiego wyglądu a ty nawet nie spojrzałaś na siebie w lustro i nie wierzyłaś w to. Byłam zbyt surowa, i zakompleksiona by to zauważyć. A teraz tooo wzmocniona siła chyba bez odwrotu. #zdrowiepsychiczne#psychologia
Od roku 2016 swierdzono u mnie chorobę psychiczną, która nazywa się schizofrenia paranoidalna.
Biorę codziennie leki, moja schizofrenia jest trudna do leczenia, ciężko jest dobrać leki. Mimo to, że je biorę... to cierpi na tym moj wyglad, ale biorąc leki to jakoś funkcjonuje. Wolę się dobrze czuć.
Moja schizofrenia, aktualnie to urojenia i dopowiadania sobie. Jednak bardzo dziękuję każdemu z mojej rodziny... że nauczyli mnie mówić prawdy i potrafię przyznać się do winy.
Jednak to mnie męczy w głębi duszy, że kiedyś się pogorszy moj stan zdrowia. I dopiero zobaczę co to prawdziwa schizofrenia.
"A gdyby to nastolatki miały ocenić nas? Jeśli macie się za najlepszych rodziców na świecie, to zapnijcie pasy. Zdziwicie się, jak wiele grzeszków, o które posądzacie swoje dorastające pociechy, można przypisać wam samym. Zakazujemy dzieciom tego, na co sami sobie pozwalamy. Nastolatki nie znoszą podwójnych standardów. Nie są już wpatrzone w swych rodziców – po prostu się na nas poznały. Już potrafią nas właściwie ocenić i zbuntować się przeciw niesprawiedliwości. Wspaniałą i kochającą rodzinę, wasze wyjątkowe więzi z dziećmi budowaliście latami. Przerabialiście wszelkie małe i duże konflikty, zwyczajowe potyczki i sposoby na oddalanie się od siebie. Tak czy inaczej jesteście na ostatniej prostej. Ale to nie koniec. Ani nadzieja na odbudowę, ani ryzyko zerwania relacji nigdy nie były tak blisko jak teraz. Wybierajcie!" (opis wydawcy)
Monika Janiszewska, Anna Olejnik: Nie spieprz tego! Jak zachować więź z dzieckiem, 2024
Neurodivergence to termin, który pojawił się pod koniec lat 90. XX wieku i sugerował, że niektóre osoby patrzą na świat i wchodzą w interakcje ze światem inaczej niż inne. Neuroróżnorodność odnosi się do różnic w postrzeganiu, myśleniu, analizowaniu i reagowaniu na dane lub doświadczenia życiowe
Na przykład osoby z autyzmem lub ADHD mają inne sposoby przetwarzania świata niż osoby tradycyjnie „normalne” czy „neurotypowe”. Jednak niektórzy autorzy twierdzą, że nie ma „normalnego” mózgu ani mózgu neurotypowego, a każdy jest pod parasolem neuroróżnorodności.
Istnieją filtry upiększające, czasami używam,
Piszac to, znam i widzę na Facebooku konkretnie osobe ktora sie tym zatracila. Pzykro się na to patrzy. Niedługo będzie myśleć że ona jest boginią. Filtry to zło jak się używa ich w każdym 10 razy raz po raz zdjęć w jeden dzień na Facebooka #faceapp#facebook#selfie#filtry#sztuczna#sztuczność#psychologia#psychology#life
Nowa książka Marty Niedźwieckiej – ikony wsparcia psychologicznego, doświadczonej w terapii w obszarze relacji i wyzwań emocjonalnych, zarówno w ramach terapii, jak i na warsztatach rozwojowych. To pierwsza w Polsce certyfikowana sex coachka – pracująca z ciałem, emocjami i relacjami intymnymi.
W „O zmierzchu” (książce pod tym samym tytułem co jej bijący rekordy słuchalności podkast) opowiada o uczuciach, seksualności, no i sensie życia oczywiście. O tym, że równowaga między rozumiem i sercem jest możliwa (owo myślo-czucie, jak to nazywa) – i sprawdza się jako narzędzie do nawigowania po rzeczywistości i rozwiązywania problemów.
„Zmierzchy nie pokazują, jak żyć rozkosznie i bez trosk, jak codziennie zbliżać się do ideału i testować, czy niebo ma granice. Nie wierzę w duchowy eskapizm, nie wierzę w drogi na skróty, które oferuje nam rynek rozwoju osobistego. Mam pewność, że wszyscy jesteśmy w jakimś stopniu pokiereszowani, że po omacku próbujemy odnaleźć sposoby na to, żeby nasze życie stało się znośne – w świecie, który już dawno przestał być znośny. Jest wiele rzeczy, których o sobie nie wiemy, a równie wiele spraw próbujemy odepchnąć i zagłuszyć, sięgając po źle rozumianą ulgę.
Ale dostrzegając te wszystkie mroki, dajemy sobie nadzieję na integrację traum, transformację tego, co nas niszczy, na poszukiwanie wolności i autonomii. Na stawanie się coraz bardziej sobą, porzucając bzdury o bezkonfliktowym, idyllicznym życiu. Jednak ta droga to srogi, pełen niebezpieczeństw off road. Wymagający poświęcenia, ciężkiej pracy i mierzenia się z własnymi demonami. Na tej ścieżce samoświadomości nic nie przychodzi łatwo – możesz jednak zabrać ze sobą „O zmierzchu”, żeby oświetlała Ci drogę” (opis wydawcy)
Marta Niedźwiecka,"O zmierzchu", Wydawnictwo W.A.B.2023
Pisze do mnie przyjaciel, któremu wylosowała się w życiu dobra karta i w wieku 25 lat prowadzi rodzinny biznes. Nie spotka się ze mną po raz kolejny z powodu pracy. Tym razem jednak przyczyną odwołania było nagłe pogorszenie się zdrowia pracownicy, co wymusza na nim zajęcie jej miejsca za kasą.
Po tygodniu zapytałem się jak sytuacja. Na szczęście stan zdrowia kobiety, pomimo epizodu psychotycznego i potrzeby pojechania na oddział zdrowia psychicznego, poprawił się - farmakologia zadziała, wróci niebawem do pracy. Lęka się, czy przez jej stan zdrowia nie będzie musiał rozwiązać z nią umowy o pracę, ale uspokajam go, że powinno być dobrze, a w razie czego mogą zawczasu porozmawiać. On jest w porządku, daleko mu do mentalności janusza biznesu.
Pisząc ze mną podzielił się spostrzeżeniem jak wiele ludzi przestaje psychicznie wyrabiać i po prostu zaczynają chorować: Pracownica - przewlekły silny stres w domu i presja na więcej, On - pracoholizm i napady lękowe, Ja - dystymia. Wszyscy wkoło "są na tabsach żeby normalnie funkcjonować, dlaczego tak teraz jest?". Śmieje się, że to przez szczepionki i chemtrails. Mi do śmiechu nie jest, więc odpisuje mu zainspirowany jednym z czytanych ostatnio artykułów (mimo, że miałem przestać ze względu na własne zdrowie):
Żyjemy w okresie, gdzie kolektywnie przeżywamy psychiczną rozpacz. W miejsce, gdzie historycznie rodził się bunt wobec doświadczanej niesprawiedliwości wypełnia nas obezwładniające poczucie bezsilności i przeciążenia skalą zagrożeń, złożonością problemów i utratą poczucia kontroli nad własnym losem. Nasze wewnętrzne mechanizmy obronne po prostu nie dają rady, poddajemy się różnego rodzaju nerwicom, popadamy w apatię i nałogi, ranimy siebie i bliskich. Poddajemy się urojeniom w obliczu niemożności doświadczania rzeczywistości bez uczucia wystawiania się na ciągłą traumę.
Chorujemy na kolektywną aphantasię, brak wiary w możliwość zmiany.
Moja refleksja po 8 latach w zawodzie i lekturze książki o psychoterapii CBT par i rodzin oraz dyskusji z kolegą po fachu utwierdza mnie w przekonaniu, że „teoria przywiązania” Bowlby’ego to absolutna podstawa i powinna być wałkowana na studiach aż zostawi wypalony w neuronach ślad.
Rodzaj przywiązania ma bardzo istotny wpływ na podstawowe procesy regulacji emocjonalnej w późniejszych relacjach. Trzeba go także uwzględniać w terapii indywidualnej, gdyż daje pewne możliwości wnioskowania o tym, jak dana osoba budowała sobie swoje rozumienie świata i przetwarzanie doświadczeń, a tym samym budowanie przekonań na temat siebie, świata i innych ludzi.
Ostatnio zaczęłam zastanawiać się jakie są dla mnie najważniejsze książki takie które w jakiś sposób zostawiły we mnie ślad, do którego czasem wracam. ”Thinking fast and slow” jest taką książka, do podziału na system pierwszy i drugi wracam dość często, czy to przy dyskusjach ze znajomymi na temat świadomości i wolnej woli czy też w bardziej prozaicznych momentach gdy nie rozumiem czemu jakoś postąpiłem lub ktoś inny. Umarł Daniel Kahneman, chociaż nie mam kompetencji by móc ocenić jego dorobek, to myślę że jeszcze długo będę korzystał z jego dualnego podziału, jako dowód w mojej intelektualne drodze może być fakt że trzech innych autorów na tej liście też do niego się odwołuje.
P.S nie lubię polskiego tytułu, przez kilka lat unikałem tej książki bo myślałem że to jest coś w stylu NLP
Wyłowiłem perłkę i chcę się nią z Wami podzielić. 👇
W każdym miesiącu spędzam kilkadziesiąt godzin na słuchaniu podcastów o psychologii. I właśnie dzisiaj natrafiłem na najlepszy podcast w tym miesiącu. Tytuł idealnie pasuje: Dla wszystkich tych, którzy chcą wspierać nastolatka: https://invidious.baczek.me/watch?v=CwaBSLTVI2w
Ta audycja urzekła mnie prostotą mądrości. Nie ma tu skomplikowanych teorii, wielkich rozkmin. Jest za to prosto i mądrze. Warto posłuchać, jeśli w swoim otoczeniu masz jakiegoś nastolatka!
Ogłoszenie publiczne: jeżeli nie posyłacie swoich dzieci do przedszkola decydując się na wychowywanie dziecka w domu to musicie też zadbać o odpowiednią stymulację dziecka, organizować zajęcia rozwijające jego poznawcze i motoryczne zdolności, a także angażować je w kontakty rówieśnicze dla poprawnego kształtowania się emocji i wzorców społecznych. Możecie to osiągnąć najlepiej w kontakcie z innymi rodzicami decydującymi się na tę formę edukacji przedszkolnej oraz w stałym kontakcie z specjalistami z zakresu pedagogiki, edukacji i innych gałęzi wsparcia rozwoju dziecka.
To może się udać. W innym przypadku zapisujcie dzieci do przedszkoli. Samo siedzenie w domu i zabawy nie spełniają wszystkich potrzeb rozwojowych dla człowieka, a ja nie chcę potem diagnozować dzieci nie spełniających wymogów szkolnych z poważnymi deficytami rozwojowymi 😔
W latach 2013-2023 sześciokrotnie wzrosła liczba prób samobójczych wśród młodzieży. Natomiast liczba skutecznych samobójstw nie zmieniła się. Co to znaczy? Albo młodzież stała się sześciokrotnie mniej skuteczna... albo podjęcie próby samobójstwa zyskało popularność jako sposób na zwrócenie uwagi otoczenia na siebie i swoje trudności.
📻 To i inne rozważania na temat zdrowia psychicznego współczesnej młodzieży znajdujemy w rozmowie z dr. Tomaszem Witkowskim w najnowszym odcinku audycji "Kroniki Odchodzenia od Rozumu": https://yewtu.be/watch?v=W9turwn15sE "Kuszenie młodego Wertera"
Depresja nie patrzy na wiek, wygląd, wykształcenie, charakter. Depresja może dotknąć każdego i każdej z nas. Pamiętajcie, że nigdy nie jesteście w tym sami. Wiele osób przeżywa to co wy, wiele z tym wygrało.
Nie bójcie się prosić o pomoc. Nie bójcie się iść do specjalisty. Nie bójcie się zacząć terapię. Nie bójcie się leków. To może dosłownie uratować wam życie.
Z "Lessons for Living" Phila Stutza emanuje przekaz, że warto być szczerym w relacjach, wierzyć w siebie, nie załamywać rąk (lecz pracować nad sobą), i nie pokładać (iluzorycznej) nadziei w pewnikach i trwałości rzeczy. Czyli olśniewająca seria truizmów. Z wywodów Jordana Petersona, pełnych nawiązań do alchemii babilońskiej, psychologii ewolucyjnej, chrześcijaństwa, socjobiologii, zapamiętałem, że udało mu się powiązać kryzys męskości z homarami. 😜 #pop#psychologia
Brakuje mi pisania stricte swojego bloga - co prawda stoi on na Worpdpressie i strona działa, ale wrócę do tego, kiedy zmienię dostawcę hostingu oraz zmienię temat graficzny.
Autyści wysokofunkcjonujący powinni wyjść z cienia.
Powinni otwarcie powiedzieć, że najlepiej nadają się do rządzenia i mają najlepsze idee, czyli libertariańskie.
To nie powinien być przytyk do Korwina czy Mentzena, że to autyści (aspergerowcy), to powinna być otwarta zaleta, i tylko takich się powinno przyjmować do partii.
Myślę, że tak jak przez całe życie nabywamy różnych umiejętności, począwszy od chodzenia, tak powinniśmy się nauczyć sprawnie reagować na porażkę, kryzys. Taki trening jak na lekcji w-f. Umieć łagodzić skutki upadku. Stanąć na nogi, odzyskać równowagę. I dotyczy to nie tyle ruchowej sprawności, co sfery psychiki. Najpierw człowiek musi sobie sam pomóc - musi wiedzieć, jak i do kogo się zwrócić o wsparcie. To jest ten pierwszy krok po jego stronie. I się nie bać. #psychologia
🙆♂️ Kiedy jesteśmy nieustannie bombardowani informacjami ze wszystkich stron, łatwo jest poczuć się przytłoczonym. Żyjemy w świecie, w którym nasze smartfony, komputery, a nawet zegarki są nieustannie połączone z Internetem, przesyłając do nas niekończący się strumień danych.
Nowy wpis na blogu, trochę długi. Można też go pobrać w formie free e-booka.
Czy przeszacowujemy zwykle mniemanie o sobie samym w zakresie indywidualizmu?. Czy jesteśmy zwierzętami stadnymi? Czy wszyscy ludzie robią zazwyczaj statystycznie to co robi większość? Jeżeli wydaje Wam się, że jesteście indywidualistami (w tym mnie) to poczytajcie sobie tego typu badania naukowe. Falsyfikowalne?