On 4 May in the Netherlands we commemorate victims of war, and on 5 May we celebrate the fact that we live in freedom. The National Committee helps determine how meaning is given to commemorating and celebrating and to how the memory of the Second World War is kept alive.
---> "Vier jaar geleden sprak de Koning op de Dam de volgende woorden uit: “Het minste wat we kunnen doen is: niet wegkijken. Niet goedpraten. Niet uitwissen. Niet apart zetten. Niet ‘normaal’ maken wat niet normaal is.”."
---> "Want vandaag, vanavond op de Dam, gaat een fascist een krans leggen namens de Tweede Kamer, en staat de Koning daarnaast."
'Naar schatting werden vijfhonderdduizend tot een miljoen Roma en Sinti tijdens de Tweede Wereldoorlog vermoord in Europa. Toch is deze porajmos (Romanes voor verslinding) voor het grote publiek onbekend. Aandacht ervoor moet de gemeenschap keer op keer zelf bevechten. Op 16 mei dit jaar is het tachtig jaar geleden dat de zigeunerrazzia in Nederland plaatshad.'
Ik hoop dat we eventuele protesten en schreeuwers bij de #dodenherdenking negeren en geen aandacht geven (dus ook niet allemaal boos erover worden), onze aandacht moet zijn bij wie we gedenken.
Wij herdenken dan de gevallenen die omgekomen of vermoord zijn in oorlogssituaties en vredesoperaties sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog
Kijk nou. Net deelde ik in een discussie dat het zo mooi zou zijn als door 'dat gedoe' meer mensen hun weg zouden weten te vinden naar de lokale herdenkingen in de buurt.
Of ze er wonen, of toevallig morgen op bezoek zijn.
Op de kaart vind je bij elke herdenking de nodige aanvullende informatie.
'Op 4 mei wordt onze nationale reet afgeveegd met de nagedachtenis van de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog. “Nooit meer” is een farce geworden, een travestie, een blatante leugen, een racistisch carnaval.'
Ik kwam er een paar maanden geleden pas achter dat ik twee oud-oudooms had die in het verzet zaten en zijn gefusilleerd in Kamp Vught: Theo en Herman Mooij. Ze verspreidden verzetsblad Trouw.
Bizar dat ik mijn hele leven nooit bij hen heb stilgestaan tijdens dodenherdenking, omdat ik niet van hen af wist. Ik leerde pas over hen tijdens de uitvaart van mijn oma. Ze waren haar ooms, de broers van mijn overgrootmoeder, die overleed toen ik een tiener was.
Ik ben nu in Californië, en herdenk op afstand mee. Mijn pa maakte de bijgevoegde slide met foto's van Herman en Theo.
Vanavond is men plechtig stil, terwijl men het tegelijkertijd prima vindt om de kwetsbaarsten onder ons niet mee te laten doen in de samenleving. #covid#dodenherdenking#hypocriet