Hej, zastanawialiśmy się, czy to nie lekka przesada, tak od razu po przywitaniu, ale czasu jest mało!🙂 Zerknijcie.
Razem z Fundacją Odpowiedzialna Polityka zapraszamy do udziału w monitoringu wykorzystania zasobów publicznych w kampanii samorządowej. Szukamy osób, które interesują się tym, co dzieje się w gminie i są niezależne.
O co chodzi z tym nadużywaniem zasobów publicznych? W skrzynce pocztowej znajdujesz ulotki o rozkwicie gminy, mlekiem i miodem płynącej, a na miejskim facebooku i w lokalnej gazecie czytasz o samych sukcesach wójta czy prezydenta kończącego kadencję? Spółki miejskie publikują filmik o tym, że dotychczasowa prezydentka będzie się ubiegać o kolejną kadencję? (Pozdrawiamy Łódź i nie tylko!🙂).
Okładki w gazetach władzy, wpisy na profilach miejskich spółek - temu m.in. będziemy się razem przyglądać w naszym monitoringu. Chętnie podzielimy się z Wami wiedzą i wsparciem prawnym. Udział jest bezpłatny.
📰 "Razem nie wejdzie do rządu. Jak długo można dojrzewać?
Okazuje się, że „razem” znaczy „Razem”. Abdykacja partii ze współrządzenia to zła wiadomość dla lewicowych wyborców, którzy na to przecież liczyli. Osłabia pozycję całej lewicy, jakby brakowało jej kłopotów"
Władza, rządzenie, ministerstwo nie jest celem.
Jest narzędziem do osiągnięcia celu.
Tym celem jest ZMIANA.
Jeśli narzędzie jest zepsute i wiadomo, że z jego pomocą nie uda się osiągnąć CELU, próba osiągania tego celu z pomocą zepsutego narzędzia jest nieracjonalna.
Tutaj jeszcze dochodzą inne kwestie: można łatwo zostać wepchniętym na minę, zostać kozłem ofiarnym, dać słuszny pretekst do twierdzeń: "to lewactwo tyle gada, tacy mądrzy, a zrobić nie umieją, nie można im wierzyć.".
Więc gdy wszystko wskazuje, że cel nie zostanie osiągnięty, podjęcie próby skazanej na porażkę byłoby głupotą.
Luźne myśli:
Udział w koalicji dostarczy co prawda satysfakcji osobom z Nowej Lewicy, dla których władza i ministerstwa są celem, ale odbędzie się to za cenę firmowania przez NL nieudanego projektu zmiany. Bo zakładam, że zmiana, jaka nastąpi, nie jest tą, o którą chodziło wyborczyniom i wyborcom lewicy czy szerzej opozycyjnego obozu demokratycznego.
W orlenowskich mediach internetowych mamy prawdziwe delikatesy propagandy wyborczej. Na każdej stronie lokalnej jest specjalna ramka wyborcza z której dowiadujemy się, że władza jest dobra, a opozycja się ośmiesza.
Przykładowo możemy poczytać na stronie Dziennika Zachodniego, że Morawiecki zjadł śniadanie z młodym małżeństwem w Tychach, a w Mysłowicach odwiedził muzeum pożarnictwa i dowiedział się od tamtejszego prezydenta, że „Całe Mysłowice będą na niego głosować”. Natomiast w Ślemieniu przypomniał o kampanii profrekwencyjnej. „Gminy, które pochwalą się najwyższą frekwencją, otrzymają milion złotych” – czytamy. Tu chyba opozycja powinna pochwalić, bo wszystkie partie przecież mówią, że trzeba koniecznie głosować.
Natomiast Jarosław Kaczyński przyjechał do Łodzi i gadał jakieś bzdury o migrantach na konwencji wojewódzkiej PiS. Na czerwonym pasku dowiadujemy się też, że „Minister Sportu i Turystyki Kamil Bortniczuk i minister ds. Samorządu Terytorialnego Włodzimierz Tomaszewski spotkali się na stadionie Orła z prezesem klubu Orzeł Witoldem Skrzydlewskim”. Fascynujące, na pewno wygenerują miliony klików tego rodzaju oficjałki.
„Przez większość tego czasu Dmytro był notorycznie duszony, kilkukrotnie uderzony pięścią w twarz, kłuty, a następnie dociskany policyjną pałką” – do sprawy zakatowania przez wrocławską policję kolejnej osoby wraca dziennikarz Jacek Harłukowicz w Onecie, który dotarł do nagrań z monitoringu. To, co zobaczył, to 40 minut regularnego znęcania się.
Nagranie podważa wersję policjantów o tym, jakoby zamordowany był agresywny, że miał rozbić głową szybę w autobusie. Niczego takiego nie rejestruje monitoring w pojeździe do którego także dotarł dziennikarz.
W 2021 roku, robotnik budowlany, migrant z Ukrainy, wracał nieco pijany z pracy. Koledzy uznali, że jest na tyle kontaktowy, że poradzi sobie sam z powrotem do domu. I to był błąd, bo zamiast do swojej partnerki trafił na salę tortur w „wytrzeźwiałce”.
W sobotę brałem udział w arcyciekawej dyskusji „Czy po PiS też będą represje?”. Zorganizował ją niezastąpiony kolektyw antyrepresyjny Szpila. Wiele osób z Warszawy na pewno pisało sobie podczas protestów numer telefonu do nich na rękach w ostatnich latach i niejedną osobę uratowały z opresji.
A więc osoby z kolektywu zadały prowokacyjne pytanie, czy w ogóle będą jeszcze potrzebne, skoro zwolennicy ewentualnej przyszłej koalicji rządzącej obiecują nam tu rajskie ogrody oraz miód i mleko w rzekach? No więc opinia zarówno dyskutantek, jak i sali była jednoznaczna – Szpila niestety będzie jeszcze długo niezbędna.
Pracownicy wyzyskują biznesmenów, lokatorzy właścicieli mieszkań, niewdzięczni wyborcy oszukują polityków, kler jest gnębiony przez wiernych i niewiernych, a generalnie chrześcijanie są prześladowani, mniejszości zagrażają większości, i tak dalej i tym podobne.
Od lat śledząc główny nurt debaty w polskich mediach można odnieść wrażenie, że w Polsce wszystko stoi na głowie. Silni łażą po mediach i płaczą, że są prześladowanymi słabeuszami, zamożni rozpaczają, że tak zbiednieli, że zaraz nie będą mieli co do gara włożyć, a ludzie władzy, że mają za mało władzy. Gdyby mieli więcej, to wszystkim by się żyło lepiej, oczywiście.
Nie ma takiej granicy za którą tacy ludzie powiedzieliby już: dość, starczy, nie trzeba mi więcej bogactwa, czy władzy. Zawsze będzie za mało. Nie da się tego „przeczekać” i powiedzieć, że „kiedyś się nasycą”. Trzeba temu aktywnie przeciwstawiać, albo pochłoną nas wszystkich.
Co ciekawe, kiedyś władza zwykle epatowała swoją władczością, miało być widać, kto tu rządzi. Ale okazało się, że robienie z siebie ofiary jest najlepszą metodą na umacnianie i rozszerzanie swojej potęgi. Z dwóch powodów.