Niektóre osoby mówią, że za bardzo koncentruję się na potencjalnym sojuszu PO-Konfederacja. Owszem, pisałem o tym sporo, bo uważam, że ta opcja jest słabo rozważana w mediach i niemal wszyscy traktują sojusz PiS-Konfederacja za bardziej oczywisty.
Jednak oczywiście PiS może spróbować powtórzyć numer, jaki wywinęła Giertychowi i LPR. Wówczas Giertych, wiedząc czym to się może skończyć, opierał się długo przed zakusami Kaczyńskiego i spółki. W tej sytuacji PiS zaczął „podbierać” posłów mecenasowi, więc ten w końcu się złamał i wszedł do rządu. Jak to się skończyło, wiadomo. Pożarciem przez PiS LPR i przejęcie sporej części jego elektoratu Podobnie było z Samoobroną, choć tutaj walka była o wiele bardziej brutalna i skończyła się dla samego Leppera o wiele bardziej tragicznie niż dla Giertycha, który znalazł sobie nowych libkowych patronów.
Tyle że to jednak nie jest 2006 rok, PiS ma swoje narastające problemy, jest zużyte i zmęczone, a Konfiarze zaś czują raczej wiatr w żaglach, Bosak z Mentzenem znają też już historię LPR. PiS-owi może się udać przekupstwo poselskie, ale wcale nie musi. Może udać mu się przekonać kilku posłów Konfy, ale nadal brakować większości do stabilnych rządów.
POPiS wraca w „wielkim stylu”. Tym razem w formie wspólnej próby utrącenia tzw. Nature Restoration Law (rozporządzenia w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych). Obie partie zagłosowały przeciwko, bo „kapitalizm najważniejszy”.
Rozporządzenie ustala, że do 2030 roku co najmniej 20 proc. terenów podmokłych, rzek, lasów, użytków zielonych, a także ekosystemów morskich ma zostać poddanych działaniom naprawczym.
Zjednoczona Prawica wiemy jaka jest. Najchętniej pod piłą położyliby każde drzewo. Tną lasy na potęgę, a tu im mówią, że coś tam mają „odbudowywać”. Nie po to się tak namęczyli, żeby teraz ten proces odwracać przecież.
Adam Guibourgé-Czetwertyński, wiceminister klimatu mówi wprost o co im chodzi: „Polska jest szczególnie zaniepokojona faktem, że wprowadzony także poza obszarami Natura 2000 zakaz pogarszania jakości siedlisk będzie oddziaływał na proces inwestycyjno–budowlany. Działania ochronne mogą wymagać objęcia dodatkowymi wymogami własności prywatnej, co może powodować konflikty i ograniczać rozwój gospodarczy”.
Budować, betonować, wszędzie ma być Polska, a nie jakaś dzicz. Wzrost, rozwój, konsumpcja. To jasne, nikt chyba nie ma wątpliwości o co chodzi. Innego pomysłu przecież nie mają.
„Ponieważ to będą wybory o wszystko, wszystkie środki (poza bezprawnymi) są uzasadnione. Użyć kartę imigrancką by pokazać hipokryzję PiS? Jasne. Rozdawnictwo w odpowiedzi na ich kiełbasę? Anytime. Koalicja z Konfederacją? Zatkać nos – i trudno. To nie czas na pięknoduchowstwo” – ten wpis na Twitterze, uznawanego za autorytet w libkowych kręgach, Wojciecha Sadurskiego wywołał ostrą dyskusję.
Ten tekst jest jednak symbolem szerszego zjawiska i sposobu myślenia występującego w tym środowisku. Wojciech Sadurski to nie jest jakaś przypadkowa postać. Wyborcza niedawno organizowała spotkanie autorskie z nim w swojej redakcji. Jarosław Kurski, naczelny gazety, określił się w zapowiedzi wydarzenia jako jego fan. „Jego teksty w obronie praworządności i demokracji powinny być przez każdego świadomego obywatela noszone w sercu”.
No więc tak to wygląda. Jako że dla libków PiS to absolutne jądro ciemności, cel jakim jest ich obalenie uświęca środki. Nawet pójście w tany z Konfederacją. Bronić demokracji z Konfederatami, wyobraźcie to sobie… A wszystko po to, żeby nie zniżyć się do „rozdawnictwa”.
To w dużym stopniu ujawnia o co tu chodzi. Jako że u nas „rozdawnictwo” w języku libków to praktycznie każda polityka społeczna, każda niemal koncesja w kierunku biedniejszych warstw społeczeństwa, zrozumiałym stanie się ten sentyment do Konfederacji. Wszak ich własnych „politycznych dzieci”, głoszących tę samą nienawiść do „socjalu”, co u nich. Przecież to III RP włożyła młodym ludziom do głów te farmazony. Z nieba nie spadły.
‼️ Polska, choć spóźniony, w końcu robi krok ku porządnej segregacji plastiku!
👀 W Sejmie miało miejsce pierwsze czytanie projektu ustawy wprowadzającej system kaucyjny. Przewiduje wprowadzenie w 2025 roku kaucji na:
👉 jednorazowe butelki plastikowe do 3 litrów,
👉 szklane butelki do 1,5 litra,
👉 metalowe puszki do litra.
Projekt ma dostosować prawo do unijnego.
📈 Według Polskiego Stowarzyszenia Zero Waste taki system kaucyjny pozwala zebrać nawet 90% butelek trafiających na rynek.
🏞️ Funkcjonowanie opakowań w obiegu zamkniętym zmniejsza zużycie materiałów. Kaucja wpłynie również na polski krajobraz.
♻️ Szkoda, że całość dzieje się tak późno. Nie tylko z uwagi na zaśmiecanie środowiska - do unijnej kasy wpłaciliśmy już 3,4 mld zł kar od opakowań plastikowych nie poddanych recyklingowi.
👍 Cieszymy się, że system kaucyjny u nas zawitał. Nie możemy pozwolić na nieodpowiedzialne wykorzystywanie zasobów naszej planety - zwłaszcza tych, które są tak problematyczne.
Libkom zawsze wiatr w oczy. Zapowiadali armagedon, wycofanie kobiet z rynku pracy z powodu 500 plus, a jest odwrotnie.
„Od wprowadzenia świadczenia, a w pierwszym kwartale 2023 r. plasowała się już na poziomie 51,2 proc., co stanowi najwyższy wynik od czasu wejścia w życie programu „Rodzina 500 plus”. W ciągu ostatnich siedmiu lat współczynnik aktywności zawodowej kobiet wzrósł o 3,2 punkty procentowe, a mężczyzn – o 2,9 pp”. wskazał w swojej analizie portal Bankier.pl.
Także bezrobocie wśród kobiet spadło. Ale oczywiście „eksperci” muszą szukać jakiejś dziury w całym, żeby obsłużyć emocje libkowego „chłopskiego rozumu”. Jak podało Radio Zet, badanie przeprowadzone przez Filipa Premika z niezależnego ośrodka GRAPE wykazało, że chociaż 500 plus nie miało zasadniczego wpływu na aktywność zawodową kobiet, to do teraz stanowi czynnik, który zniechęca bezrobotne matki do podjęcia pracy.
Oczywiście że zniechęca, do podjęcia pracy na JAKICHKOLWIEK warunkach wyznaczonych przez pana naszego „Pracodawcę”. Pamiętam tekst sprzed bodaj 10 lat, gdzie jakiś kapitalista wychwalał pracę matek z małymi dziećmi, bo są tak zdesperowane w sytuacji dwucyfrowego bezrobocia i musu nakarmienia dzieciaków, że godzą się na każde warunki pracy. I to eldorado się skończyło, więc teraz wysyłają tabuny „ekspertów” do mediów, żeby opowiadali androny, jak to cudownie by „bezrobocie spadło” jeszcze bardziej, gdyby znowu przymuszać opiekunów małych dzieci do łapania jakiejkolwiek roboty.
gdybym miała racice, przebierałabym ze śmiechu racicami, a tak mogę tylko napisać, że nic śmieszniejszego nie zobaczyłam od dawna, od bardzo dawna, że to nawet jak na standardy wyborczej (teksty Ziemowita Szczerka i taty Maty xD) jest jazda, a Michnik od czasu heroicznej obrony czci papieża polaka ściga się już sam ze sobą, lol. tak naprawdę od dłuższego czasu, eeee, przynajmniej od "odpieprz się pan od generała", no ale to nie moje czasy, byłam wtedy gówniarą, nie rozumiałam, być może oceniam zbyt łatwo.
w każdym razie paaaaanie Adamie, powiedziałabym Panu gdzie Pan może se te zwionzki partnerskie wsadzić, ale...
„Wolnościowcy” z Konfederacji posługują się specyficznym jak na „wolnościowca” językiem. Przejrzałem ich „pakiet migracyjny” i tam roi się od takich sformułowań jak „zakazać”, „zlikwidować”, „objąć ochroną państwa język”, „limit”, „procedury bezpieczeństwa”, państwowa „presja asymilacyjna”, itd.
To nie jest żaden język „wolnościowy”, tylko język zakutej konserwy zakochanej w mocy państwa, który znamy od dobrych 200 lat istnienia nowoczesnej polityki.
Ale media w Polsce, przeżarte amerykańską nowomową, będą dalej powtarzać, że to są „libertarianie”, czy „wolnościowcy”, choć są miłośnikami twardej pały państwowej. Im twardszej tym lepszej. Owszem, chcą obniżenia podatków, ale gównie po to, żeby zlikwidować marchewkę, a resztę przeznaczyć na wzmocnienie kija, którym będą nas zaganiać do roboty dla „pana umiłowanego naszego kapitalisty”.
To Joseph Déjacque był twórcą pojęcia „wolnościowiec” (libertaire). Po tym jak konserwa, której spadkobierczynią jest dzisiejsza Konfederacja, więziła go, a następnie wygnała z Francji, założył w Nowym Jorku w 1858 roku „Le Libertaire, Journal du Mouvement social”, pismo anarchistyczne i związane z ruchem robotniczym, a nie bogatymi patronami dzisiejszych pseudo-„libertarian”, którzy sto lat później przywłaszczyli sobie to pojęcie i wypaczyli jego znaczenie.
Politycy grają, zupełnie na chłodno, w grę, której celem jest rozkręcenie do czerwoności emocji ludzi. Wprowadzania podziałów i konfliktów nawet w przestrzenie społeczne, gdzie aż prosiłoby się o współpracę. Np. w zakładach pracy, szkołach, a nawet rodzinach.
To w zasadzie truizm. Ale to, co mnie uderza, że spora część publiki zaczyna wchodzić w tę grę niczym kibice. „Kaczyński super w takiej a takiej sprawie wykorzystał lęki, a przecież on w to tak naprawdę nie wierzy, to tylko taka gra”, „Tusk rewelacyjnie zaszachował Kaczyńskiego antyuchodźczymi emocjami”, itd. Rozgrywka niczym na salonie, w którym wszyscy siedzą i oglądają pokerowy pojedynek dżentelmenów.
Tymczasem z tymi „wspaniałymi” posunięciami są cierpienia konkretnych ludzi. Nie pionków na szachownicy, nie postaci z gry z pięcioma życiami, ale żywych ludzi. Jeśli się rozkręca emocje, to trzeba też wziąć odpowiedzialność za skutki. A skutki są takie, że ktoś kogoś pobije, gdzieś ktoś umrze na drutach w lesie, itd.
Wybory jak to cykliczne wydarzenie generują masę postów na poziomie dna i kilometra mułu. I to spoko, tanimi tejkami na poziomie intelektualnym ameby rządziła się kampania polityczna naszej lewej i prawej strony od lat.
Bądźcie jednak tak mili dorzucić do swoich agitacji politycznych, świętych oburzeń plemienia krótkonoswych na plemie kłapuchych i albo i odwrotnie jakiś hashtag jak #polityka czy #wyborypl czy co tam jeszcze wymyślicie i stosujcie je konsekwetnie w tych jakże cennych i niezapomnianych chwilach defekacji politycznej. Bo dzięki temu sobie będę mógł ten hashtag wyfiltrować zamiast mutować czy blokować ludzi, którzy czują zbyt wyraźną misję nawracania świata na którąkolwiek z lepszych stron.
Buk wam zapłać w dobrym i twardym drewnie, coby w kominku się dobrze paliło.
Trwa medialno-propagandowa obróbka libkowego betonu przygotowująca potencjalny sojusz PO i Konfederacji. Z jednej strony mamy ocierający się o rasizm klip Tuska, z drugiej kolejne teksty o "rozsądku wyborców Konfederacji".
Po tym jak Tusk zaczął straszyć imigrantami, libkowe media zaczęły niczym w doskonale zsynchronizowanej orkiestrze wrzucać teksty o tym, że "Tusk nie powiedział nic złego", a TVN zaczęła publikować infografiki z liczbą imigrantów przybywających do Polski. Na grafice było widać "przypadkiem" nazwy krajów, gdzie w większości wyznaje się islam, takich jak Turcja, Kazachstan, czy Pakistan.
W Wyborczej też już trwa odpowiednie "wyjaśnianie". Skalski: "Kaczyński na pewno zrobi bezprzedmiotowe referendum w sprawie relokacji imigrantów, bo przyciągnie ludzi, którzy go może nie lubią, ale bardzo się boją kolorowych. Ci wyborcy teraz zobaczą, jak Tusk udowadnia, że to PiS do nich masowo sprowadza kolorowych i że może to być niebezpieczne, vide Francja. Kolejne parę procent Kaczyńskiemu odbierze i parę może przyciągnie."
Wroński zaś łopatologicznie tłumaczy "O czym tak naprawdę był imigrancki spot Tuska". Żeby czasem libki się nie pogubiły w tej ideologicznej gmatwaninie. Jak połączyć rasizm z "tolerancją"? Bardzo prosto: najważniejsze to odsunąć PiS od władzy. Cel uświęca środki.
Wypowiedzi libkowego zbawiciela narodu dotyczące migracji z bliskiego wschodu i dramatycznej sytuacji na granicy Białorusi przypomniały mi sceny z pamiętnego 2015 roku i „kryzysu migracyjnego”. Pamiętam ile brunatnego gówna wylało się w społeczeństwie, jak większość otoczenia udającego oświeconych progresywistów zaczęła pluć jadem i rzucać hasłami, od których głos jeżył się na głowie. Słów, które nigdy nie powinny zostać wypowiedziane w kierunku drugiego człowieka. Pamiętam moje pogorszenie się zdrowia, trwające miesiącami stanem kompletnej anhedonii i fizycznej bezsilności.
Po prawie dekadzie od tamtych wydarzeń znów ludzka podawana jest nam jako danie serwowane w ramach kampanii politycznej, podlanej sosem z nienawiści.
Głowni aktorzy wymienili się rolami, spektakl pozostał ten sam.
„Pełny zakaz aborcji wchodzi kuchennymi drzwiami” – Wyborcza odkrywa świat III RP.
O tym, że w wielu miastach, zwłaszcza na tzw. ścianie wschodniej, nie można przeprowadzić legalnie aborcji piszę od dobrych 10 lat tutaj. Nie dlatego, że formalnie było to zakazane. Zwyczajnie fanatycy religijni „oddolnie” wymuszali taką a nie inną praktykę. Względnie konserwatywny personel sam podejmował taką inicjatywę, czy też raczej brak inicjatywy.
Teraz jednak dotknęło to Warszawy, więc jest troszkę większa awanturka. Z informacji podanych w gazecie wynika, że zwolniono lekarzy-dyrektorów, którzy dopuszczali do wykonywania (legalnych!) zabiegów aborcji. Doszło do tego, że jak mówi jeden z dr Maciej Socha: „Nie znam w Warszawie żadnego oddziału ginekologicznego, który otwarcie przyznaje, że wykonuje legalne aborcje ze wskazań medycznych”.
PiS, wiadomo jaki jest, ale co ciekawe są też wątki lokalnych „liberalnych” władz Warszawy: – Jeśli Warszawa jest progresywna i oficjalnie mówimy, że pomagamy kobietom, to chciałbym mieć tak zorganizowaną pracę, żebym mógł robić, co trzeba. Oczekiwałem też pomocy prawnej ze strony szpitala i miasta, gdy zaczną się ataki na mnie – mówi prof. Łukasz Wicherek.
Czytam zbiorczo publicystykę z ostatniego miesiąca, nie miałem czasu na śledzenie "niusów" na bieżąco, ani szczególnych chęci. Takie miesięczne podsumowanie traktuje jako rodzaj eksperymentu dotyczącego bycia na bieżąco oraz zabezpieczania się przed przeładowaniem poznawczym.
Bez zaskoczenia:okazało się, że o większości wydarzeń, politycznych imb, czy innych losowych informacjach dowiedziałem się z innych źródeł albo po czasie nie były takie ważne jak się wydawały (pamiętacie ten marsz PO na początku miesiąca? Ustawa została zmieniona, PO zagoniło do siebie masę wyborczą, mamy znowu polaryzację POPiS i wzrost faszoli z konfy).
Brak treści, rzeczywistość zaczadzona, kurs świata nie zmienił się ani o cal.
Dając sobie przyzwolenie na dystans (co też jest przywilejem rzecz jasna, nie każdy ma ten komfort co ja w tej chwili) i oswajając się z frustracją pozornej niewiedzy można dostrzec gołą propagandę mieszczącą się w przekazie mediowym.
Tusk pięknie wskoczył w narrację o „imigrantach” i próbuje na tym polu wygrać konkurencję z PiS. Straszy w nowym spocie „setkami tysięcy” imigrantów z krajów islamskich, których „wpuścił Kaczyński”.
To jest ta słynna uśmiechnięta, wolnościowa, życzliwa i otwarta prawica, w odróżnieniu od tej prawicy ponurej, zamkniętej i nieżyczliwej?
Tusk oczywiście nie może wygrać tej konkurencji, tak jak i nie może tej konkurencji ostatecznie wygrać PiS, bo obie formacje są w tym z różnych powodów niewiarygodne. Rozpętanie kolejnej nagonki „imigranckiej” jest grą wyłącznie na rzecz Konfederacji.
Jest coś perwersyjnego, kiedy publicyści z krakowsko-warszawskiego salonu krytykują lewicę, że jest „nieodpowiednio lewicowa i ludowa” w… Gazecie Wyborczej. I że to wina partii Razem, że jest jak jest, bo coś tam.
W Wyborczej, że wina Razem… Wicie rozumicie. W gazecie, która jak nikt tutaj odpowiada za to, że lewica kojarzy się z jakimś jaskiniowym neoliberalizmem ocierającym się swego czasu mocno o neokonserwatyzm amerykański.
Jak wiecie, „są na lewicy rachunki krzywd, obca dłoń ich też nie przekreśli”. Ile ja tutaj poświęciłem swego czasu akapitów w krytyce lewicy partyjnej, to tylko najwierniejsi czytelnicy i czytelniczki pamiętają. Ale po pierwsze, co innego krytykować lewicowe paradoksy i absurdy z perspektywy „dołów”, z perspektywy klatki schodowej starej kamienicy, strajkującego zakładu pracy, cotygodniowego spotkania organizacji lokatorskiej, a co innego z perspektywy salonowej gazety. To nie tylko jest niewiarygodne, to jest po prostu śmieszne.
„Należy wspierać ze środków publicznych tylko najbardziej potrzebujących” – to jest generalna mantra, w kółko i do znudzenia w tym kraju powtarzana. A potem otwieram sobie samorządową gazetkę i czytam: „Dolny Śląsk wspiera przedsiębiorców”. Czyli że jak?
Jakoś umyka tutaj w dyskursie fakt, że w mediach rozmaitych odcieni bez żenady odmienia się przez wszystkie przypadki „wsparcie dla przedsiębiorców”. A więc to oni są tymi „najbardziej potrzebującymi”? Z artykułu w tej gazetce dowiaduję się, że samorząd wojewódzki wybudował za pierdylion złotych wypasiony biurowiec, zwany „inkubatorem”, który ma służyć „małym i średnim przedsiębiorstwom” także w pozyskiwaniu środków publicznych.
W innym numerze biadolą, że są „trudne czasy dla młodego biznesu” i trzeba ładować publiczną kasę w „start-upy”. I to wszystko okraszone oczywiście pięknymi zdjęciami marszałka województwa. Dla porządku dodajmy, że Dolnym Śląskiem rządzi koalicja PiS i tzw. „Bezpartyjnych Samorządowców”.
Proste nagłówki, proste hasła, prosta ekonomia. Ludzie czują się „poinformowani”, bo czytają głównonurtowe media.
Dzisiaj na Twitterze wybuchła awantura po tym, jak Rzeczpospolita wrzuciła klikbajtowy tytuł o „rekordowym haraczu do ZUS”. Jak wiadomo w Polsce nikt nie lubi ZUS, ale każdy lubi kasę z L4, czy emeryturę. Więc każdy kliknie.
Tymczasem prześledziłem nagłówki Rzeczpospolitej i cyklicznie od wielu wielu lat straszą tam „bankructwem ZUS”. Przykłady: W 2013 roku zapowiadali w dramatycznym tytule „ZUS wkrótce zbankrutuje”, w 2014 straszyli, że „ZUS zbankrutuje w 2022 roku”. Korwin-Mikke nie czekał do tego czasu i ogłosił w 2018 roku, że „ZUS już zbankrutował”. Nie wiedzieć czemu przedstawiająca się jako „poważna” gazeta przedrukowała opinię akurat Korwina, który raczej znawcą systemu ubezpieczeń społecznych nie jest.
Pytanie jednak pozostawiam otwarte, czy gazeta staje się poważna, bo kupiła sobie drogą czcionkę i layout, a jej dziennikarze mówią napuszonym tonem eksperta w mediach, nawet, a może zwłaszcza wtedy, kiedy mówią libko-populistyczne bzdury?
Żeby nie czepiać się tylko Rzepy, inne „poważne medium, czyli Polityka w 2017 roku zamieściła taki nagłówek: „Na emerytury wkrótce zabraknie pieniędzy. Kto zbankrutuje pierwszy: podatnik czy ZUS?”. I tak od lat, co roku ZUS ma upadać i nie upada, ale to nie przeszkadza dziennikarzom tworzącym te bzdury bez żenady dalej pisać, a redakcji ich zatrudniać, choć nic się nie sprawdza. A to często są tzw. „znane nazwiska”.
Prigożyn ponoć wycofuje się już do leża, ale wnioski ogólne tego tekstu pozostają w mocy.
Jest coś tragikomicznego w tym, że Prigożyn i Wagnerowcy realizują na ciele Rosji plan „specjalnej operacji wojskowej” w taki sposób, jak to planował Putin z ekipą względem Ukrainy. Tyle że jak na razie z lepszym rozpoznaniem i skutecznością.
Prigożyn, doświadczony w neokolonialnych podbojach w m.in. Afryce, zastosował właśnie taką metodę walki, jaką zna i w jakiej się specjalizował. Zajęcie silnego militarnie przyczółka (w tym przypadku w Rostowie nad Donem) i szybki rajd na centrum decyzyjne, żeby obalić rządzącego watażkę i obsadzić siebie, lub stojącą za nim klikę u władzy.
Tym samym, w optyce Prigożyna, Rosja po upadku ZSRR stała się właśnie swego rodzaju „krajem trzeciego świata”. Spełnia liczne warunki, łącznie z tym, że stała się krajem surowcowym drenowanym zarówno przez rządzącą klikę, jak i kraje z którymi handluje. Wewnętrznie jednak pustym, wypatroszonym, z trzymaną pod butem populacją, której spada niewiele ze stołu tej wielkiej uczty. Siła kliki nie bierze się jednak głównie z woli ludu, ale z posiadanych i rozkradanych zasobów. Pozwalało to odklejać się długo od życia prowadzonego przez przeciętnego Rosjanina.
Konfederacja, tak jak się spodziewałem, nadal się umacnia. Im silniejszy będzie powrót duopolu i starcie „tyranozaurów” Tuska i Kaczyńskiego, tym Konfa będzie silniejsza. To oczywista, oczywistość.
Dodatkowo, Konfederacja nadal rośnie wśród młodych mężczyzn poniżej 40 roku życia (według najnowszego sondażu Ipsos dla oko.press) oraz, co interesujące, wśród młodych kobiet, choć wynik już tutaj nie jest tak spektakularny jak u młodych byczków.
Jeśli ktoś uważa, że ludzie analizują szczegółowo programy partii i wybierają Konfederację, bo są zwolennikami całości poglądów Mentzena z Bosakiem, ten nie zdaje sobie sprawy jaki groch z kapustą ludzie potrafią mieć w głowach. Znam nauczyciela publicznej szkoły, który jest fanem Konfederacji. Mówię mu, że przecież oni zlikwidują lub mocno ograniczą publiczne szkolnictwo, a on mi odpowiada, że plotę bzdury i że nic takiego nie zapowiadają, za to „walczą z bandą czworga”.
Tak więc grają tutaj rolę głównie emocje związane z tym, że scena jest skrajnie spolaryzowana, a część osób po prostu się nie mieści w tym systemie dwójkowym i szuka trzeciej opcji. Jako że np. Lewica całkowicie abdykowała z próby zawalczenia o takich ludzi, Konfederacja zbiera ich praktycznie bez walki.
Nadal trwa medialny cyrk i łzawa historia miliarderów tonących na pokładzie łodzi podwodnej Titan. Sterowanej padem do gier… Grupa niezbyt rozgarniętych bogaczy wlazła na pokład tandetnej łodzi i zatonęła. Koniec historii.
No nie koniec. Pod tymi informacjami na czerwonych paskach kryje się pytanie, którego prawie nikt nie zadaje. Ci ludzie, należący do top 1 procenta osób kontrolujących zasoby Ziemi, jak się okazuje są nierozgarniętymi dzieciakami. Jak to się mogło stać?
Cała ideologia sączona ich poddanym, czyli nam wszystkim, do łbów jest taka, że to są nadludzie, superinteligentne, wyjątkowe jednostki, które dzięki swoim absolutnie nadzwyczajnym zdolnościom doszły do wszystkiego same i dlatego słusznie im się te miliardy, a tak naprawdę kontrola nad zasobami planetarnymi, należą. Są wyjątkowo inteligentni, więc na pewno wiedzą co robią, a dzięki nim rozwijająca się rzekomo bez końca gospodarka dąży ku świetlanej przyszłości.
Tymczasem te rozbrykane berbecie są przyzwyczajone do robienia głupot, bo zawsze każdy problem dało się zasypać górą kasy. Takie jest ich życiowe doświadczenie. Jak się okazuje jednak nie wszystko i jednak wciąż natura jest potężniejsza od naszych zabawek. Nie da się handlować ani z nią, ani ze śmiercią.