W ostatnim czasie to już druga audycja poświęcona obalaniu mitów o Machiavellim. Wszyscy wiemy, co oznacza "makiawelizm" i jak się przejawia. Ale czy myślimy słusznie? 📻 Dzisiaj (w Tygodniku Spraw Obywatelskich) wysłuchałem ciekawej rozmowy z autorem polskiej książki o Machiavellim - tu jest link:
A miesiąc temu był odcinek podcastu Dwie Lewe Ręce z serii o [O KSIĄŻKACH] „Książę” Niccolò Machiavelli. Tam mówili o Machiavellim jeszcze pochlebniej - link:
Dla mnie rewelacja 📻 📰 👑 - rozmowa, z której dowiadujemy się, jakie systemowe myślenie o mediach było u podstaw założenia podcastu Dwie Lewe Ręce. To nie tylko o tym konkretnym podcaście, ale o sytuacji ludzi, którzy nie rezygnują z potrzeby dobrych mediów (korzystania z nich lub ich robienia). Oraz o sytuacji ludzi, którzy chcieliby, żeby w Polsce istniało jakieś rzetelne medium na lewo od centrum.
Teraz będzie ostro. 🌶️ Zazwyczaj przedstawiam przykłady dobrego dziennikarstwa, ale czasem warto wskazać dziennikarstwo, które tylko udaje dobre (a jest złe!) i wytłumaczyć, dlaczego jest złe. Oto przykład, który uderza jak młot w głowę: debata na Kanale Zero na temat Europejskiego Zielonego Ładu: https://invidious.baczek.me/watch?v=38LW4FTIkhM
Dlaczego to złe dziennikarstwo:
👎 Dobór uczestników: dwie zwolenniczki (a dokładnie jedna zwolenniczka i jedna osoba proekologiczna, choć krytyczna wobec zielonego ładu) i trzech uczestników jednoznacznie przeciwnych. Dodatkowo, prowadzący ewidentnie miał poglądy jak większość, czyli przeciw. W konsekwencji było: dwie na czterech.
👎 Prowadzący co najmniej kilkakrotnie podszedł ze (słabo skrywanym) lekceważeniem do uczestniczek, czego nie robił w stosunku do mężczyzn (z którymi ewidentnie się zgadzał). Tego nie robi rzetelny dziennikarz. To go po prostu dyskwalifikuje.
Ta debata była dla mnie ważną lekcją dziennikarstwa. O ile Kanał Zero jest przykładem sukcesu popularności nowych mediów w Polsce, to niestety nie jest wzorem dziennikarstwa. Spośród nowych, zyskujących na popularności polskich mediów publicystycznych o wiele lepszą jakością dziennikarstwem może szczycić się na przykład podcast Dwie Lewe Ręce.
O samym Europejskim Zielonym Ładzie nie piszę. Ale chciałbym pochwalić jedną z uczestniczek tej debaty: Wiktoria Jędroszkowiak, działaczka klimatyczna, była wielokrotnie nieuczciwie i nieładnie atakowana (szczególnie przez posła Patryka Jakiego - żenada!), a jednak przez całą rozmowę trzymała fason i skupiała się na kwestiach merytorycznych. Szacunek! 👌
Chyba najlepszy wykład o związkach Francji z Afryką. 📻 Marcin Giełzak z "Dwie Lewe Ręce" mówi ciekawie i uczciwie. Tam, gdzie warto pochwalić Francję, chwali, ale równie często (a nawet częściej) mówi o tym, czego nie słychać w Polsce. Więc warto posłuchać: Francja w Afryce wczoraj, dziś i jutro: https://invidious.baczek.me/watch?v=WTKv3o7Wdu0
👏 Brawo dla "Dwie Lewe Ręce" za rozmowę o Haiti. Bardzo dobrze, że redaktorzy najpierw przedstawili systemowe przyczyny obecnej sytuacji, solidnie uwzględniając historię i ekonomię polityczną, a dopiero potem opowiedzieli o bieżącym kryzysie humanitarnym i biedzie. To świetna kolejność, bo pomaga w zrozumieniu sytuacji. Polecam!
#DwieLeweRęce:
„ W tym odcinku naszym gościem jest Krzysztof Wojczal - analityk i publicysta, ekspert od geopolityki i obronności. Pretekstu do rozmowy dostarcza nam jego najnowsza książka "To jest nasza wojna. Ukraina i Polska na wspólnym froncie", która ukazała się nakładem wydawnictwa Prześwity. Idąc śladem tekstów składających się na tę pracę podejmujemy temat relacji Polski z Ukrainą, Niemcami, Ameryką i Unią Europejską, dyskutujemy o reformie i zakupach zbrojeniowych Wojska Polskiego, pytamy o sytuację na froncie rosyjsko-ukraińskim oraz o to, co mogą przynieść kolejne miesiące zmagań. Nie brakuje też odniesień do naszej dawniejszej rozmowy z Jackiem Bartosiakiem ;)”