Mój kierownik upajał się władzą. Puchł z dumy, gdy na jego widok szybko chowaliśmy bułki, bo nawet zjeść w pracy nie było można. Lubił powtarzać, że chodzimy u niego jak w zegarku i że od niego zależy, czy wylądujemy na bruku. Dlatego tak popieram młodych. Niech zostawiają złych szefów z pustymi biurami - mówi w rozmowie z tokfm.pl 69-letnia Danuta Marszałek.
Niesamowite jest jak beznadziejne warunki w pracy potrafią zatruć całe życie.
Ja nie tak dawno się wyrwałam z okropnej roboty, praca 10-11 h dziennie, wszystko było "pilnym priorytetem" i już opóźnione zanim w ogóle trafiło do mojego działu do sprocesowania. Ustawianie nierealistycznych targetów i wieczne zdziwienie, że nikt nie jest w stanie ich osiągnąć. W piątek wieczorem miałam stres, że w poniedziałek muszę iść do pracy. Codziennie czułam, że ponoszę konsekwencje nieudolności w zarządzaniu kogoś z góry.
Ale zmiana pracy nie była łatwa, udało mi się w zasadzie dzięki niesamowitemu szczęściu. No i teraz robię Customer Service, który potrafi wykończyć psychicznie na zupełnie inny sposób. I do tego za niższą kasę. Nie udało mi się wbić w bańkę IT, więc perspektywy rozwoju marne. Nie wiem, czy mając przeciętne kwalifikacje jest możliwym znalezienie pracy, którą się lubi. Chyba co najwyżej można taką, którą się jako-tako toleruje.
Add comment